رابطۀ بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان

مقدمه: معنویت به عنوان یک نیروی قوی در مرکز زندگی انسان قرار دارد و با احساس خوب داشتن و رضایت از زندگی پیوند خورده است. داشتن سلامت معنوی و نگرش دینی موجب رضایتمندی از زندگی، به خصوص در دانشجویان پرستاری که در مراقبت از بیماران نقش دارند، می شود. هدف این مطالعه، بررسی رابطۀ بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. روش: این مطالعۀ توصیفی تحلیلی بر روی ۱۷۶ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان که از بین ۳۲۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامۀ استاندارد نگرش دینی، مقیاس رضایت از زندگی و پرسش نامۀ سلامت معنوی الیسون استفاده شد. پایایی پرسش نامه ازطریق ضریب آلفای کرونباخ برای نگرش دینی ۸۳/۰ و رضایت از زندگی ۸۱/۰ و سلامت معنوی ۸۶/۰ برآورد گردید. تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخۀ ۱۹ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نگرش دینی (۴۷/۰±۱۴/۴) بالاتر از حد متوسط، میانگین سلامت معنوی (۶/۵±۴۷/۵۶) در سطح متوسط و میانگین رضایت از زندگی (۱۱/۳±۲۴/۲۷) بالاتر از متوسط می باشد. نتایج حاصل از آزمون هم بستگی حاکی از این بود که بین نگرش دینی و رضایت از زندگی و بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی هم بستگی مثبت وجود دارد؛ اما این ارتباط ازنظر آماری غیرمعنا دار است. نتیجه گیری: نگرش دینی، سلامت معنوی و رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری با یکدیگر ارتباط دارند.